In
De witte weg vertelt Edmund de Waal de geschiedenis van hetmateriaal dat hem als keramist al zijn hele leven fascineert. Door tereizen naar de plekken waar porselein werd uitgevonden, vervaardigd,verfijnd, verzameld en begeerd, probeert hij de aantrekkingskracht tedoorgronden van wat ooit bekendstond als 'het witte goud'. Hij bezoektde drie landen - China, Duitsland en Engeland - die bepalendzijn geweest bij de ontdekking, de verspreiding en de populariseringvan de techniek om uit klei keramiek te maken.
Zijn zoektocht voert hem ook verder de wereld over: hij doet dezijderoute aan, bezoekt de paleizen van Versailles en Venetië, strijktneer in Delft, schrijft over de Cherokees in North Carolina, verteltde familiegeschiedenis van de Wedgwoods en slaat de zwarte bladzijdenvan de twintigste eeuw niet over: Himmler leidde zijn gasten rond inzijn eigen porseleinfabriekin Dachau, die werd bevolkt door zorgvuldiggeselecteerde kampgevangenen.
De geschiedenis van porselein, zo leert De Waal, is meer dan eenverhaal van serviezen en beeldjes, van elegante gebruiksvoorwerpenen gewilde verzamelaarsobjecten.
De witte weg is de meeslependekroniek van een persoonlijke en alomtegenwoordige bewonderingvoor een procedé waarin alchemie, kunst, rijkdom, handwerk enschoonheid samenkomen.
'De witheid van porselein is als hetschrapen van de keel, als verstommend publiekwanneer de spreker op ons neerkijkten zijn papieren ordent.'
