Ik Ferdinand

Als baby krijgt Ferdinand hersenvliesontsteking. Na een half mislukte operatie denken de artsen dat hij nooit zal kunnen horen, praten en lopen. Maar Ferdinand logenstraft alle prognoses en heeft ondanks zijn beperkingen een leven zoals ieder ander. Hij kent hoogtepunten en momenten van diepe droefheid. Gedurende bijna vijftig jaar maakt hij lange werkweken in de sociale werkplaats en levert zo zijn bijdrage aan de maatschappij. Hij kiest ervoor (begeleid) zelfstandig te wonen. Later trekt zijn vriendin bij hem in en nog weer later komt hij in een woongemeenschap terecht. Het verlies van zijn ouders en van zijn vriendin treft hem zwaar. Ferdinand observeert de voortrazende wereld om hem heen en trekt zijn scherpe conclusies. In zijn 45-kilometer-auto ziet hij meer van het land dan menig ander. Hij houdt van muziek en van kleine competities in sport en spel. Nu hij als zestigjarige de balans opmaakt, is er eigenlijk maar één ding dat hem dwars zit: ze denken dat ik anders ben. In dit boek vertelt hij zijn levensverhaal dat volgens hem bij de lezer tot een andere conclusie zal leiden.