Het levensverhaal van Albert E. Denekamp

Na een gelukkige jeugd in een geassimileerd Joods gezin, en een mooie studententijd in Leiden gaat de 25-jarige arts Albert Denekamp in 1939 als assistent-geneesheer werken in het St. Elisabeth Gasthuis in Haarlem. In november 1940 wordt hij op last van de bezetter ontslagen. Een maand later vestigt hij zich als huisarts op zijn ouderlijk adres maar hij mag al snel alleen nog Joden behandelen. Hij besluit zijn huwelijksplannen met zijn niet-Joodse verloofde uit te stellen wegens het risico voor haar. Als in juli 1942 de Jodendeportaties beginnen zoekt hij een bescherming voor zichzelf en zijn ouders. Hij vindt die door vrijwillig als arts in Westerbork te gaan werken. In februari 1943 komt hij op de Barneveldlijst die afstel van deportatie belooft. Zeven maanden later echter belandt hij opnieuw in Westerbork, nu als gevangene, en een jaar later wordt hij gedeporteerd naar Theresienstadt in Tsjechië. Na zijn bevrijding en terugkeer in Nederland krijgt hij weinig begrip voor zijn ontberingen. Door hard werken bouwt hij een nieuwe toekomst op en sticht een gezin maar er staat hem nog een tragische gebeurtenis te wachten.