TOEN IK OUD WAS EN TERUGKEEK

Steunend op zijn stok loopt hij op de Erasmusbrug. Een toeterende scooter rijdt voorbij. Hij blijft staan. Kijkt naar de wazige Hefbrug. Flarden van gedachten en herinneringen. Deze stad heeft zoveel voor hem betekend, ook al was hij er slechts op doorreis. De jaren van strijd voor een beter bestaan, na een jeugd in crisistijd en de oorlog erna. Alles dreigde in de vergetelheid te raken. Kees van Bokkum vertelt zijn levensverhaal en verbindt dit aan de geschiedenis van de 20e eeuw. Zijn geboorte tijdens de Olympische Spelen van 1928. Het streng gereformeerde gezin in de Amsterdamse Pijp, waar hij opgroeit. De hongerwinter wanneer hij als zestienjarige noodgedwongen in het werk van zijn vader stapt. De verhuizing naar Rotterdam. De opkomst en ondergang van een havenbedrijf. De boosheid, die hem tot actievoerder maakt. De ziekte van zijn vrouw, voor wie hij vijf jaar intensief zorgt. Na haar overlijden trouwt hij opnieuw en gaat in Brabant wonen. Als hij voor de tweede keer alleen komt te staan keert hij terug naar de plek waar hij als kind de zomervakanties doorbracht. Het land achter de duinen, waar in het voorjaar bloembollen de velden kleuren.