De kleine Mata Hari

In het autobiografische verhaal van 'De Kleine Mata Hari' voert de schrijfster ons mee naarAntwerpen, begin jaren tachtig. Door het sleutelgat van de deur in de woonkamer ziet de lezer Inez- een meisje van negen- weggedoken in een boek, ontwaart hij een wapperende stofvod in een doorjavel aangevreten hand van haar moeder en vangt hij een glimp op van een vreemde lach die omhaar vaders lippen speelt. Het is vooral die sardonische lach die de lezer doet huiveren en hemdwingt zijn oor tegen de zware eikenhouten deur aan te leggen. Aanvankelijk lichtelijk verontrustdoor de lelijke dingen die hij de vader tegen zijn dochtertje hoort zeggen focust hij op het meisje.Wanneer zijn ogen de intrieste grote zwarte ogen van het meisje ontmoeten kan hij niets andersdan zich laten meeslepen door haar. Zijn onrust groeit naarmate het meisje hem getuige maakt vangebeurtenissen die elke verbeelding tarten en neemt angstwekkende proporties aan wanneer hijmachteloos toekijkt hoe het kleine meisje dat nooit bij haar naam wordt genoemd enkel haarboeken heeft om uit de afschuwelijke realiteit van haar jeugd te ontsnappen.