Een moeder die ik niet wil missen

De schoonmoeder van Odiel Reef is een sterke, humoristische vrouw, de spil van haar familie. Maar ze is 84 en wordt ziek. Het idee dat ze dood kan gaan is onverdraaglijk.... Om half drie ben ik terug in het ziekenhuis. Tegelijk met Ingeborg kom ik aan bij de liften. Weinig spraakzaam gaan we het kamertje op de hartbewaking binnen. Ma lijkt te ijlen, ze wisselt onverstaanbare klanken af met duidelijke woorden waar ik geen zinnen in herken. Haar handen frummelen aan het laken. We zitten zwijgend naast het bed. Ma blijft brabbelen. Maar ineens komt er een hele zin. 'Hoe lang duurt het nog?' vraagt ze, haar hoofd een beetje geheven, alsof ze moeite doet om overeind te komen en uit bed te stappen. 'Ga ik nog weer léven?' ...Odiel Reef (1959) schrijft sinds haar twaalfde, van kinderverhaaltjes en jongerenromans tot psychologische boeken voor volwassenen. Ze heeft een latrelatie en een volwassen dochter en woont in Rotterdam.www.odielreef.nl