Lam

'Mijn vader was geen gewone immigrant, in die zin, hij emigreerde niet
opzettelijk uit Holland. Hij voer Rotterdam uit met slechts de bedoeling enkele Nederlandse familieleden en vrienden te bezoeken die zich wél in Amerika hadden gevestigd, maar onderweg werd hij zo afgrijselijk zeeziek dat een reis terug ondenkbaar was.'

Zo begint Don Wanderhope het verhaal over zijn eigen leven. Zijn vader was een toevallige emigrant, een echte Hollandse calvinist... en een twijfelaar. Het tekent direct ook het leven van Don: twijfel over zijn afkomst, zijn eigen leven en over Gods leiding daarin.

Lange tijd kan hij daarover grappen maken en zijn twijfel alle ruimte geven,
maar als bij zijn dochtertje van twaalf jaar leukemie wordt geconstateerd, komt alles op losse schroeven te staan: zijn leven, zijn geloof... en zelfs zijn twijfel.

Peter de Vries schreef dit boek in 1963, maar nog steeds is het een zeer aangrijpend verhaal. Tijdloos, omdat De Vries eerlijk schrijft over geloof en ongeloof, over leven en doodgaan. Een bij tijd en wijle hilarisch grappig boek over zware thema's. Een boek dat de tand des tijds met gemak heeft doorstaan en dat nog jaren zal doen.
Een klassieker die in Nederland – ten onrechte – nog nooit een klassieker
is geworden. Een op en top Nederlandse roman, geschreven door een
Nederlander die slechts door de zeeziekte van zijn vader Amerikaan is
geworden.

Peter de Vries kan om de zin overschakelen van tragedie naar komedie en weer terug, van slapstick naar jammerklacht. Het resultaat is hoofdbrekend en hartverscheurend. Zelden las ik een boek dat zo intens de drie grote thema's – liefde, dood en God – verstrengelt, zelfs in bijna elke alinea alledrie tegelijk. Het lam is een meesterwerk in de wereldliteratuur.
– Reinier Sonneveld

De Peter de Vries die u nu in handen heeft, en tot wiens meesterwerk ik u wil overhalen, is geen Nederlander. [...] Het lam is weliswaar in het Engels geschreven, en in New York verschenen, maar het is de ene onontbeerlijke Oer-Hollandse Roman die de Nederlandse literatuur niet heeft voortgebracht. De roman die, in onze verwarrende tijd van vaak zeverig en ietsistisch religieus gerevival, vele lezers een zucht van opluchting zal bezorgen. – Willem Jan Otten