Nieuw verleden

Moeten we wreedheden vergeten en misdaders vergeven? Behoren we te hopen dat uiteindelijk slachtoffers met daders verzoend zullen worden, zelfs als dat betekent dat we de eeuwigheid moeten doorbrengen met bedrijvers van het kwaad?

In onze tijd worden we aangespoord om misdaden actief en voortdurend te gedenken: genociden, terroristische aanslagen, ernstig persoonlijk onrecht. Miroslav Volf betoogt in dit boek daarentegen dat juist het loslaten van zulke herinneringen - onder zekere voorwaarden - het beste kan zijn.

Hoewel je alleen door herinneringen aan misdaden leven te houden, ertegen kunt vechten, merkt Volf op dat er te veel manieren zijn van onjuist herinneren. Hierdoor zullen de misdaden eerder doorgaan dan dat je ze voorkomt: 'het rechtvaardige zwaard van het geheugen hakt maar al te vaak juist het goede dat het wil beschermen af'. Hij argumenteert dat wanneer je op de juiste wijze herinnert, dat gevolgen heeft voor jezelf als slachtoffer, maar ook voor de dader en de gemeenschap in het algemeen.

Aan de basis van dit boek ligt Miroslav Volfs worsteling met zijn eigen verleden in communistisch Joegoslavië. Theologische inzichten wijzen hem de weg naar een juiste wijze van herinneren, zodat dat geen bron van kwelling meer is, maar een bron van heling. Met groot invoelend vermogen en helder argumenterend brengt hij met 'Een nieuw verleden' een gesprek op gang dat moeilijk te negeren is.

Miroslav Volf is directeur van het Yale Center for Faith and Culture en hoogleraar aan Yale University. Hij geldt als een van de leidende hedendaagse christelijke denkers.

'Een nieuw verleden moest geschreven worden. Volf toont een grote geleerdheid en een diep menselijke wijsheid.'- Nicholas Woltershof, Yale University

'Een meesterwerk. Ik ken geen psychologisch of theologisch boek dat me zo raakte.' - Jürgen Moltmann, Universität Tübingen