Dag zeggen

Ieder lachje van een kind van een paar weken oud, is de lach van God. De schepper weerspiegelt in al zijn schepselen. Maar wat als die lach van God gepaard gaat met de grimas van de dood? Als wie leven geeft, ook het leven laat? Wie tegelijk vader en weduwnaar wordt, lijkt het lachen te verleren. Laat de dood nog wel ruimte voor vrolijkheid en geluk?

In 2006 verloor Pieter Both zijn vrouw bij de geboorte van hun derde kind. In Dag zeggen beschrijft hij de verpletterende ervaring van haar dood en de dagelijkse worsteling erna om het hoofd boven water te houden. De betrokkenheid van mensen in zijn directe omgeving, maar ook het onbegrip. Hoe leef je een geamputeerd leven in een tijd waarin alles vooral leuk moet zijn? Hoe kom je de dagen door als alles je aan die ene herinnertj, die er niet meer is? Dat dat kan, is de belangrijkste boodschap van Dag zeggen. We hoeven niet te treuren als mensen die geen hoop hebben. Want als stemmen verstommen door de dood, blijft God spreken. Als God ons aanraakt en koestert, deinst het duister terug en kunnen we weer lachen. Aan iedereen die te maken heeft met rouw en verdriet, biedt dit boek daarom gedachten van hoop.

Pieter Botch is predikant en leraar op een middelbare school. Eerder schreef hij het boek Adem (2010), over het werk van de Heilige Geest.