Herinneringen aan het hechteniskamp van

Op 2 september 1944 trekken geallieerde troepen vanuit Frankrijk de Belgische grens over. Al een dag later staat het Tweede Britse Leger in Brussel. Tegelijkertijd wordt via Doornik en Ieper opgerukt richting Gent. Lokeren wordt bevrijd op 9 september. Van zodra een stad of een dorp van de Duitse bezetter is bevrijd, barst de volkswoede los. De jacht op echte en vermeende collaborateurs, zowel in Wallonië als in Vlaanderen, kan beginnen. Huizen worden geplunderd en in brand gestoken. Vrouwen worden vernederd en verkracht. Minstens honderd mensen worden ter plekke gelyncht. Op enkele weken tijd worden duizenden mensen opgepakt en in erbarmelijke omstandigheden vastgehouden. Tientallen personen plegen tijdens hun gevangenschap zelfmoord. De bestaande gevangenissen bieden onvoldoende capaciteit, en daarom worden in heel het land interneringskampen ingericht. Het Hechteniskamp van Lokeren is het grootste kamp. Tal van Vlaamse vooraanstaanden, kunstenaars, oorlogsburgemeesters, en anderen, vliegen voor jaren achter de tralies. De miserie achter het prikkeldraad zorgt bij de gevangenen voor een hecht samenhorigheidsgevoel. Ter herinnering aan die donkere tijd worden poëzieboekjes uitgewisseld. Het toevallig op zolder terugvinden van zo'n poëzieboekje, is de aanleiding voor dit boek.