Hardslag

In hardslag gebruik ik voor het eerst mijn eigen naam, Tania Menten. Ik leg de vinger dan ook geheel aan mijn eigen pols. Hard is mijn ritme. Robuust en ongepolijst. Van alle franjes en opsmuk ontdaan. Kromme werkelijkheid vraagt om kromme zinnen. Rechte zinnen zijn er ook wel. Zo nu en dan. Er zijn de slagen die mijn hart beroeren en deze die mij uit balans brengen. Met woorden teken ik mijn gedachten. Per gedicht één gedachte. Per gedachte een handvol woorden. Ik gooi ze op een blad. Staccato, zonder intonatie, hoofdletters of leestekens. Met deze naakte beelden nodig ik de lezer uit om in elk gedicht zijn/haar/hun eigen hartslag te vinden. Voel jij je pols? Durf je de onvermijdelijke ritmestoornissen die jouw hart uniek maken opsporen?