Wiggelied

'Wie van namedropping houdt kan in de gedichtenbundel Wiggelied verre verwantschappen met Jan Arends, Anna ?wirszczy?ska en zelfs Elsa Lasker-Schüler lezen, maar Margriet Westervaarder heeft toch vooral haar eigen stijl om de grote thema's in te verdichten: jeugd, pijn, afscheid en verzoening. De gedichten zijn nuchter en wars van sentiment, waardoor ze des te harder aankomen. Wiggelied is zintuiglijk, zinnelijk, angstaanjagend, ongemakkelijk, ontroerend, hartstochtelijk en vooral: aangrijpend mooi. Flonkerende, diamantscherpe gedichten van een eigenzinnig dubbeltalent.' - Ingmar Heytzeik heb een lepel om brood te snijdenroest om de kachel te stokengrint om een muur te bouwenrode menie voor mijn lippenik heb schriften en diploma'szakdoeken met rozengeurgezellige vazenbergschoenen en een waterpasik heb carbonpapiervoor liefdesbrievenen mezelfeen meisje voor dag en nacht'Alles wil waar zijn' is een levensprincipe van Margriet Westervaarder dat zijn weerslag vindt in haar poëzie. Ze vertaalt levensthema's naar herkenbare ervaringen. Haar taal is beeldend. Geen wonder want naast dichter is ze ook beeldend kunstenaar. Zie ook www.margrietwestervaarder.nl. In 1990 verscheen haar dichtbundel lichaam van water in de zee.