Hoe solitairHoe eenzaam heb ikop deze plek geleefd,gezongen en gehuild.Hoe lang trof ik enkelde echo van mijn stemen geen postbode geziendie voor mijvan verre landeneen mandje groene frisheidmet zich meegenomen had.Hoe in de war ben ik geraaktvan dit tijdperk met al zijn kilte,waarbij geen kanarieuit bevrediging zong.Hoe solitairben ik langzaam vervlogenin de aders van verrukkelijkheiden genot,met een glimlach dood gegaan.Foto omslag: GvdH