Zoals een fiets op een eindeloos pad

Saeed Al-Gariri (1962, Hadramaut in Zuid-Jemen) is schrijver, dichter en onderzoeker. Hij promoveerde in de Arabische taal en letterkunde aan de Al Mustansiriya Universiteit in Irak en werkte dertig jaar aan de Universiteit van Aden en de Universiteit van Hadramaut. Hij was hoofdredacteur van twee tijdschriften van het literatuur en cultureel erfgoed van de Schrijversunie in Hadramaut. Daarnaast schreef hij in vele Arabische kranten en tijdschriften. Hij heeft zes boeken in het Arabisch geschreven en uitgegeven. Nu, als voormalig universiteitsprofessor in de Arabische literatuur en cultuur, schrijft hij over literaire, culturele, humanitaire en politieke kwesties, vooral in de Arabische wereld.Sinds de jongste burgeroorlog die in 2015 begon woont hij met zijn gezin in Amsterdam. Deze gedichtenbundel schreef hij toen hij vier jaar in Nederland woonde: over de oorlog, de liefde en zijn verwarring over wat gaande is. Ze zijn vol weemoed en verlangen. De dichter is eenzaam en heeft heimwee. Wanneer zal hij naar zijn geliefde land terugkeren? Zijn teksten over de wrede oorlog zijn aangrijpend. In een café langs de Amsterdamse grachten voelt hij zich kalm en denkt dan terug aan zijn vrienden, het boeiende landschap, de blauwe zee en de prachtige architectuur in zijn vaderland aan de Arabische Zee.