Wie de geest krijgt

Intense poëzie over een zoon en zijn vader. Wijs en ontroerend, van een van onze grootste dichters.

Alles in deze intense bundel draait om leven en dood. Een zoon en zijn vader. De zoon in leven. De vader niet meer. Of toch? Terwijl de zoon op zoek is naar zijn vader, in zijn gedachten, in hun verleden, bezoekt de vader geregeld zijn zoon vanuit de verste uithoeken van de wereld. Of zelfs vanuit het heelal, de dood negerend. Trotserend. Provocerend. In krachtige beelden en kleurrijke taal schetst Jacobus Bos een leven van twee ontredderde mensen, wier leven door bloed is en was verbonden. Het onmogelijke mogelijk makend.

Alsof hij een verzinsel is

Hij ziet zijn vader als een walvis in de
diepte.
Onvoorstelbaar hoe lang hij onder water
kan blijven.
Hoewel hij geen meter van zijn plaats
komt.
Recht tegen een blinde storm in.
Alsof toeval hen samen heeft gebracht.
Alsof hij door een luik het verkeerde huis
is ingegaan.
Hij binnen en zijn vader vol verbazing
buiten.
Soms biedt zelfs wanhoop geen redding.
Als zij op blote voeten voor de waterval
staan
die een sprankelend gordijn is van ijs.
Zijn vader veegt een lok haar uit zijn ogen
en doet hetzelfde bij het haar van zijn
zoon.
Hij vraagt zijn vader hoe het is om dood
te zijn.
Zijn vader kijkt hem lang en zwijgend
aan.

'Jacobus Bos is een dichter die in stilte aan een indrukwekkend oeuvre heeft geschreven, dat ten onrechte
grotendeels is genegeerd.' Meander magazine