Als het goede maar gebeurt

Titus Brandsma spreekt steeds meer tot de verbeelding, ook van jonge mensen. Hij is méér dan een verzetsheld, omdat hij zijn inspiratie om op het juiste moment het enig goede te doen putte uit een oprechte geloofsovertuiging.In de bezettingstijd verzette Brandsma zich tegen de besmetting van kranten door de nationaal-socialistische waanideeën die hij voor uiterst gevaarlijk hield. Propaganda voor de Nationaal-Socialistische Beweging en met de NSB verbonden organisaties – óók als de bezetters en hun handlangers er de vorm van advertenties voor kozen –, zag hij als een gevaarlijk gif. Samen met de aartsbisschop, dr. Jan de Jong, ontwikkelde hij een strategie om de hoofdredacties van de dagbladen die begin 1942 nog verschenen, duidelijk te maken dat de uiterste grens was bereikt. Ze mochten geen enkele advertentie of redactionele bijdrage die het nationaal-socialisme in de kaart speelde, meer afdrukken. Deze principiële opstelling leidde, na verraad uit de kring van de katholieke pers, tot zijn arrestatie op 19 januari 1942. Het was het begin van een martelgang die op 26 juli van hetzelfde jaar eindigde in het concentratiekamp Dachau.Met een inleiding van Kees Waaijman