Geen land voor dromen

Dat er in Zuid-Afrika Afrikaans wordt gesproken en geschreven, is algemeenbekend en dat er in de zeventiende- en achttiende eeuw, de tijd van de VOC,door ambtenaren in de Kaapkolonie officiële journalen en rapporten in hetNederlands werden geschreven, zal niemand verbazen. Er bestaat echterook een Zuid-Afrikaanse Nederlandse literatuur: poëzie, toneel enverhalend proza geschreven in het Nederlands door inwoners van Zuid-Afrika. Daar is in de geschiedschrijving van de Nederlandse literatuur totaalgeen aandacht aan besteed. Eep Francken en Olf Praamstra voeren onsmee door deze boeiende letterkunde, vanaf het ontstaan ervan in 1652 totin de eenentwintigste eeuw.